Zelfkennis, inspiratie
©
Lietje Perizonius
"er is maar één geheim, waarin
alles opgaat
en op de momenten dat het geheim gekend, beseft, ervaren
wordt, is alles één
dat is het geheim"
De Blauwe Man van Sirius, 3/2/95
Wat is de achtergrond van waaruit ik werk, de spirituele kant van de zaak? Nisargadatta Maharaj, een van de grote Advaita-leraren zegt het mooi:
"when I see that I am
nothing - that is wisdom
when I see that I am everything - that is love
I constantly move between the two"
"I don't do
anything
everything just happens
the question happens, the answer happens"
"just a clear head and a clean heart"
Hoofd
helder, hart schoon. Hoe doe je dat? Een van mijn
favoriete methoden is Voice Dialogue.
Het is mijn ervaring dat ik, als ik doorga de
subpersonen, manifestaties van wie ik ben, te ontmoeten
en te ondervragen, uitkom bij ofwel 'ik ben niets', bij
'ik ben alles' of bij 'ik ben Liefde'. Liefde in de
betekenis van liefde-wijsheid of wijsheid-liefde.
Soms komen bij degenen die het zelfonderzoek-pad dmv VD
zijn opgegaan de vragen op:
Waarom alles afbreken? Waartoe alles afbreken wat zo
zorgvuldig en met moeite is opgebouwd, waarom alles wat
geïnvesteerd is weg laten vallen? Waar leidt dat toe?
Leidt het wel ergens toe? Is het niet gewoon stom om alle
opgebouwde schijnzekerheden af te breken? Wordt dat niet
één grote puinhoop, één groot zwart gat?!! Ja, dat
wordt het.
En dan is er ruimte voor iets veel mooiers... voor
waarheid, voor liefde, voor wijsheid. En overgave. En
vergeving, en compassie.
De ontwikkeling ging bij mij van inzien dat "het land der
zekerheden onherbergzaam is" - als je aan een
zekerheid gaat hangen, val je er binnen de kortste keren
hard vanaf - naar "het is goed toeven in het land
der onzekerheden" - dat is opgaan in, dat is leven.
De angst voor loslaten is groot, je probeert juist niet los
te laten, gaat juist nog meer je best doen, je vastklampen aan wat dan ook en proberen boven de
bodem te blijven. Ik nodig uit los te laten, je te
laten vallen; pas als je op de bodem bent, kan de
omkering plaatsvinden. Pas op de bodem vind je..., daar
houdt het zoeken op...
Daarover nadenkend komt bij mij op: Voice Dialogue, ja,
als onderzoeksmethode - en ik voeg er nog iets aan toe... ik
doe meer. Waarom kies ik ervoor mijzelf en de ander
steeds zo snel mogelijk in een staat te brengen waarin
vanuit wat ik graag Onbevangenheid noem - wat vaak 'het
kwetsbare kind' genoemd wordt - een vraag gesteld kan
worden?
Mijn antwoord: in de staat van vragen ('bidden'), ben ik
het meest on-ingevuld, 't meest los van het denken, van
identificatie, het dichtst bij 'niets'; het vragen naar
de hulp van 'innerlijke helpers' is een methode om de
staat van ontvankelijkheid, van stoppen met vasthouden aan aangeleerde maar onjuiste 'zekerheden',
van overgave te bewerkstelligen.
In de staat van hulpeloosheid, van het inwendig 'help
me', ben je ontvankelijk, onschuldig, een open kanaal. Na
het loslaten van het vastklampen aan zekerheden, is er
eerst 'help me'; de weg naar de 'helper' komt dan vrij.
Dan is er 'de helper'. In de staat van 'help me' laat je
toe. Doordat je alle spanning loslaat, doordat je stopt
je vast te klampen aan door de mand gevallen zekerheden,
doordat je geen verwachtingen meer hebt, niet meer
vasthoudt aan verlangens en geen enkele andere
mogelijkheid meer ziet, laat je je vallen. Er is geen
andere keuze meer..., je laat je vallen...; je valt in
het niets. Er is geen onderscheid meer tussen jou en het
niets waarin je valt...., je voelt je opgenomen,
versmelten; je versmelt met dat waarin je terechtgekomen
bent, dat wat om je heen is, wat in je is, dat waar je
deel van uitmaakt, waar je mee samenvalt; 'niets' kan je
het noemen of 'alles', dat is hier hetzelfde; het is
alles-omvattend, alles-ontvangend, een welkom, een
'kom-maar'.
In de staat van help-me zit je de beweging van het leven
niet meer in de weg, heb je de controle opgegeven, sta je
de natuurlijke beweging toe. Als je blijft balen, zit je
vast, in veroordeling, in 'het-is-niet-goed', je stolt
dan de natuurlijke beweging van het leven: 'het is niet goed zoals het is', je hebt
het leven stilgezet in een eindoordeel, een veroordeling.
Als je tevreden zit te blijven, zit je in goedkeuring, in
'het-is-goed'. Dat is ook een eindoordeel. Ook dan stol je de natuurlijke beweging: het is
goed zoals het is. Met 'het-is-niet-goed' zit
je vast in de dualiteit, met 'het-is-goed' evenzeer; het
is beide een 'dit-wel-dat-niet'.
Weet alleen, zie: het is zoals het is, nu en nu en nu.
Als ik rust in de staat van ik ben
niets is dat wijsheid, als ik rust
ik de staat van ik ben alles
is dat liefde. Als ik rust in de staat van 'help' is dat
bij de vraag zijn, als ik rust in de staat van 'kom maar'
is dat bij het antwoord zijn. Vraag en antwoord. Niets en
Alles....
Een sessie zou - schematisch - zo kunnen gaan:
*
ik wil herkend, erkend, gezien worden
- blijkbaar wil je bevestiging
* ja, ik wil dat jij zegt dat ik okay ben
- blijkbaar weet je zelf niet dat je okay bent
*....jawel...., maar ik wil dat jij het bevestigt
- mag ik spreken met het deel in jou dat dat wil
* jawel, (gaat verzitten) dat ben ik..
- hallo, ik zie dat jij er niet zeker van bent dat zíj
(de persoon in de middenpositie) okay is
* klopt. Ik vind haar erg onzeker
- en dat vind je niet okay?
* nee. Ze moet zeker zijn en rusten in zichzelf, ze moet
geen bevestiging nodig hebben
- maar dat heeft ze wel, hè?
* ja, stom hè? Het maakt me wanhopig.
- Oh, trek je het je zó aan?
* Ja. Ik hou van haar en kan haar niet goed helpen. Ik
zeg altijd al dat ze niet zo onzeker moet zijn, maar het
helpt niet.
- Ja, ik snap het. Mag ik met haar onzekere deel praten?
* Je doet maar.
- (na verzitten) Hallo, onzekere
* Hallo, ja, ik wil graag dat jij mij ziet. Zie je hoe
onzeker ik ben? Hou je van mij? Ik wil dat je van me
houdt. Ik weet niets, ik ben onzeker, maar ik ben wel
lief. Kan je mij zien?
- Ja, ik zie je, je bent mooi en lief.
* Ja, hè? Als zij dat nou ook wist... zij denkt dat ik
niet goed ben..
- Ja, dat zag ik. Zou je het fijn vinden als er iemand
was die ziet dat je wel goed en lief bent?
* Ja
- Vraag maar of er zo iemand komt
* Ja, wil je komen?
- Merk je iets?
* Ja, die iemand is er al.
- Hoe voel je je nou?
* Goed, nou is het goed. Die zegt dat ik er ook mag zijn.
Die veroordeelt mij niet.
- Ja, dat deed die ander wel, hè?
* Ja, maar nou is het okay.
De liefde die bij de ander gezocht werd, wordt zo in
jezelf gevonden. Wat je buiten je zocht, vind je binnenin
je.
Wat je zoekt, ben je zelf
Wat
doe ik en hoe doe ik dat? Uitgangssituatie is: de ander
zoekt iets of wil iets. Ik draai zijn aandacht 180o, naar
zichzelf, en help (met methoden zoals bijvoorbeeld Voice
Dialogue) hem te vinden wat hij zoekt. Ik weet: de vraag
komt uit hetzelfde gebied als waar het antwoord is. Ik
weet, wat je zoekt ligt dichterbij dan je denkt, zelfs
het woord 'dichtbij' is nog te ver weg... Je kunt de wereld
overtrekken en zoeken naar wijsheid en liefde, je zult
het niet vinden, alleen daar kan wijsheid en liefde zijn waar
jij bent. Hoogstens kom je een keer iemand tegen die het gevonden
heeft, die kan je inspireren om het ook te vinden, in
jezelf.
Wat ik doe is mensen helpen de obstakels die ze
aantreffen op weg naar zichzelf op te ruimen. Ik ben van
de veegdienst, de opruimdienst. Je kunt alleen iets
opruimen, weg krijgen, door het op te pakken, te
bekijken en ermee te zijn tot het er niet meer is. Als je
het parkeert, vind je het later weer terug. Als je erbij
blijft, transformeert het.
Hoofd helder, hart schoon... stoep schoon! Eerst had ik
bevestiging nodig van buiten mij, toen had ik bevestiging
nodig van binnen mij. Vandaar de 'innerlijke ouders', de
'gidsen, goden, engelen, toverfeeën'. Nú is niets/alles
zijn genoeg.
De 'engelen' - de innerlijke helpers, in welke vorm ze
ook maar ervaren worden - zijn een tussenstadium naar
alles/niets.
Het beeld dat voor mij persoonlijk opkwam bij niets/alles
zijn, is het beeld van de tube torus. De 'vorm'van het Al. Terwijl ik die torus 'was', wist ik dat van daaruit in alle dimensies kon worden uitgestapt. Tot nu toe stap ik steeds weer in deze hier uit...
Daarvoor en daarna zijn er alleen kleuren. Een regenboog
van kleuren...
Nog eens recapituleren, het mogelijke verloop van een leven, van een sessie:
1.
Kind plus mama: kinderlijke onschuld, eenheid, gedragen
worden, opgenomen zijn, stilte voor de storm
2. Kind zonder mama: ellende, hulpeloosheid,
afgescheidenheid, storm
3. Kind roept om hulp, naar buiten (zoekt 't buiten
zich), probeert hulp te verdienen, te manipuleren, of dmv
macht af te dwingen
4. Kind wordt keer op keer teruggeworpen op zichzelf:
ellende, wanhoop, radeloosheid, alleen zijn,
hulpbehoevendheid
5. Kind roept om hulp, naar binnen (vraagt, bidt)
6. Kind vindt hulp van binnen
....dan de transformatie
7. Kind ervaart rust, Zijn, opgenomen worden door
Onvoorwaardelijke liefde
8. Onvoorwaardelijke Liefde wordt één met het kind,
versmelting
9. Leeg, vol, stilte na de storm, ik ben niets / ik ben
alles, volwassen onschuld: één zijn.
'God en engelen' zijn
helpers, innerlijke helpers op weg naar puur bewust-zijn,
naar weten, naar wijsheid, vrijheid, waarheid, liefde.
'God' is de weg naar liefde, 'god' als datgene wat je
vertrouwt, vertrouwt om hulp aan te vragen. 'God',
'engelen', 'spirituele gidsen', in welke vorm dan ook als
datgene, als diegenen die je vertrouwt, omdat ze niet
door anderen bezoedeld zijn, dus niet een al ingevulde
'god' of 'engel', niet een al door autoriteit buiten je
(ouders, kerk, bijbel, maatschappij, politieke partij) ingevulde
god/engel. Dan werkt het niet. Nee, 'god', 'engel' zoals
jij ze ontdekt. Namelijk zó'n 'god', een 'god' die zó
is dat jij hem/haar vertrouwt, een 'engel' die zó is dat
jij hem/haar vertrouwt, jouw hoogste, zuiverste grootste
identificatie, frequentie, licht, liefde, wijsheid,
waarheid. Dat is 'god'. 'God' is dat waar je op dit
moment op het diepste niveau naar zoekt, is jouw hoogste
waarheid, jouw zuiverste liefde, jouw grootste wijsheid,
jouw kleuren, jouw alles, jouw niets.
Don't get stuck with the
road, je kunt levenslang de weg bekijken, het uitzicht
verbeteren, bouwsels maken... (if you
meet me on the road, kill me, zei
Buddha), loop voor de grap eerst eens door... aan het
eind van de weg vind je: niets/alles. Daarna kan je op je
gemak teruggaan en doen wat je niet laten kan, de wereld
mooier maken, mensen helpen, opschudding veroorzaken, de
boel wakker schudden, geld verdienen, carrière maken,
beroemd worden, je huis opknappen, je tuintje wieden....
Oké... ik kom uit bij niets / alles, nou kan ik terug en
aan de weg gaan werken. Let op: werk in uitvoering.
NB
Geloof jij in God? een moeilijke vraag. Ik zou niet weten
wat daarop te antwoorden - de betekenis van de vraag
hangt af van wat de steller van de vraag ermee bedoelt;
het antwoord zal afhankelijk daarvan steeds verschillend
geïnterpreteerd worden. De vraag zou moeten zijn: Geloof
jij in de waarheid van jouw allerhoogste waarheid?
Op het moment dat mijn antwoord daarop 'ja' is, val ik
samen met 'god', ben ik met/in 'god', ben ik in een state
of grace, - een mooi begrip,
grace zit in tussen gratie en genade
- ben ik 'gelukkig'. Op het moment dat mijn antwoord
daarop 'nee' is, of als ik twijfel, ben ik in een staat
van 'ongenade' gevallen, voel ik me afgscheiden, ben ik
ten prooi gevallen aan mijn mij afscheidende, isolerende
mind/ego/denken/innerlijke criticus/angst.
Dus, wat doe ik als ik met VD met mensen of met mijzelf werk? Ik ontmoet
de op dat moment heersende subpersoon; als die op een zijweg zit, beseft hij
meestal door mijn vragen na een tijdje dat als hij 90o
draait alles beter klopt en dan
zit hij binnen de korste keren op de hoofdweg. Dan kijk
ik of hij reist in de richting van zijn diepste waarheid
of, om pijn te vermijden, daar juist vandaan. In dat
laatste geval, beseft hij meestal na een tijdje dat pijn,
ook als je je er voor afsluit en er van weg beweegt, van
onder de grond blijft doorwerken. Dán is hij meestal
bereid zich om te draaien. Hij merkt dan meteen dat alles
meer begint te kloppen.
Dus als de
identificatie, oftewel de subpersoon, de weg verspert,
een obstakel creëert, gaat het, schematisch weergegeven,
zo:
- hallo, subpersoon, wat doe je daar?
* ik ben nodig voor haar, om haar te beschermen, want zij
is kwetsbaar en wil liefde, dat probeer ik voor haar te
krijgen / manipuleren / afdwingen / uitlokken /
verdienen... dmv strategie
- ik snap het, mag ik die kwetsbare eens ontmoeten, die
liefde wil?
* hmmmmm, oké dan..
- hallo, kwetsbare-liefde-willende
* ik wil rust en liefde
- vraag maar
* rust en liefde, wil je komen?
...... en rust en liefde komt, of waarheid, zuiverheid,
vrijheid, genade, vergeving, moed, het komt als je er om
vraagt..., als je erom mág vragen.
- nou even terug naar de subpersoon: hoi, hoe vind jij
dit?
* dat wil ik ook wel
- doe maar
Ik
gebruik Voice Dialogue graag als methode om de
subpersonen te leren kennen als toegang naar het
innerlijk, naar de kwetsbare, de onbevangene, die blijkt de toegang te kunnen zijn naar
'god'.
Voice Dialogue als methode richting zelfrealisatie
Sommige
subpersonen wijzen de 'verkeerde' (het proces niet
ondersteunende) kant op, sommigen wijzen de 'goede' (het
proces ondersteunende) kant op. Allen zijn, áls je ze
met respect benadert, een poort naar de innerlijke
(kwetsbare) onschuld, die verlangt naar rust, liefde,
waarheid, wijsheid, een-zijn, opgaan in. Als je een
subpersoon treft die de 'verkeerde' kant op gaat en hem
met respect en oprechte belangstelling benadert, hem vraagt wat hij probeert te
doen, hoe en waarom hij dat doet, hem vraagt naar het succes van zijn methode, blijkt hij wel te weten dat een strategie nooit echt kan opleveren wat hij voor de persoon probeert te bemachtigen. Als jij als facilitator hem dan vraagt of hij het goed vindt dat je tijd gaat doorbrengen met het deel van de persoon voor wie hij zich zo inspande, geeft hij mogelijk toestemming. Met zijn goedvinden
ga je dan aan hem voorbij. Je komt dan op een diepere laag van de persoon terecht, een laag
waarop gevraagd mag worden om waaraan behoefte is. De diepste behoefte bij iedereen blijkt Liefde te zijn, Waarheid, Aanwezigheid, er mogen Zijn.
En Liefde laat geen twee keer om zich vragen. De aanwezigheid daarvan laat zich ogenblikkelijk voelen en vaak ook zien, als er niets meer is dat in de weg zit.
Als het werk van de subpersoon doorzien is en de hoogste
waarheid gekend, kun je vrijwillig terugkeren en gebruik
maken van de kwaliteiten van de subpersonen - dan is de
wegversperrende subpersoon ook een wegwerker geworden.
Het is de gang van dwangmatige naar vrijwillige
identificatie.
... ik ben een wegwerker.... Lietje.
Wie en wat mij inspireerde
Met
respect, liefde en dankbaarheid voor degenen die mij bij
mijn zoektocht geïnspireerd hebben, wil ik hier een
aantal van hen noemen. Zij gaven mij 'zadels voor het
paard waar ik al op zat', dankzij hen leerde ik te benoemen
wat mij bewoog en droeg en zat ik zachter... Sommigen van
hen hebben mij oefeningen en focuspunten gegeven die ik
vol dankbaarheid in mijn werk gebruik.
Hier chronologisch een paar van mijn leraren en tussen
haakjes waartoe zij mij inspireerden: Shakespeare
(stilstaan bij de dood, zuiverheid, leven, liefde),
regenbogen (één bestaat uit veel en veel is samen
één), de twee Franse films: Françoise ou la Vie
Conjugale en Jean Marc et la Vie Conjugale, André
Cayatte (Fr 1963),over
'verliefd-verloofd-getrouwd-gescheiden', de ene film
vanuit haar perspectief, de andere vanuit het zijne (wat
is waarheid, bestaat er absolute waarheid), Camus,
l'Homme révolté (oordeel niet), Rousseau (bijkomen van
flauwvallen en in een pure zijns-staat zijn), de
psychedelica (totaal gefocust zijn, het
'prullemand-effect', schoonheidservaringen,
begrips-orgasmen, vallen uit tijd en ruimte, gelukzalig
toeven in een wereld van onzekerheden, "ik weet
niets"), Casteneda (de 'second reality', bewust
dromen), Alan Watts (de double-bind doorzien), Bhagwan
(Osho) (meditaties, vertel me wie je bent, vipassana),
Santosh (Jeru Kabal) (praten met het innerlijke kind,
trapdoor, visualisatie), Simone Weil, Wachten op God
(focus op aandacht en 'gehoorzaamheid' in de betekenis
van trouw aan je eigen hart), psychic healers (dingen
meemaken die 'niet kunnen'), Carolina Bont (iets waar
maken door het je voor te stellen), Ineke Prins
(overleggen met het Hoger Zelf), Hal en Sidra Stone (met
Voice Dialogue aan de dualiteit ontstijgen), Alexander
Smit (het ego? probeer het maar 'ns te vinden!, het 'nu',
probeer er maar eens uit te komen!), de Bhagavad Gita (de
instandhouder, de vernietiger en de creator en die drie
binnen de schaal van het allesomvattende), de Tao Te King, die mij ter vertaling werd aan geboden, Serge King (Kahuna
Healing, Mu~Lemuria~Hawaii), Hawaii
(moederland en ho'oponopono), Jezus (zoals hij voorkomt in innerlijke
ontmoetingen en in de evangelies van Thomas en Maria
Magdalena (proeven en alleen doorslikken wat goed smaakt,
wat niet uitnodigt tot doorslikken, wegleggen met
compassie, (de staat van zijn waarin vergeving is),
teksten en videobeelden van Ramana Maharshi, Nisargadatta
Maharaj, Meher Baba (Verliefde en geliefde, bladzijde
één van Alles en Niets),
Ananda (het energieveld in beweging, de Light Body),
Ananda's Dark Room of Bardo Retreat, tien dagen in het
stikkedonker zitten (zovele parallele werkelijkheden
tegelijk ervaren), Drunvalo Melchizedek (het ontstaan van
een werkelijkheid, sacred geometry), Het evangelie van
Maria Magdalena ('hij die niet oordeelt kan onmogelijk
tegengehouden worden door een oordelende macht') en
recenter Conversations with God
van Neale Donald Walsh, How to know
God van Deepak Chopra, The
Tibetan Book of Living and Dying van
Sogyal Rinpoche, The Book, on the
taboo against knowing who you are,
Alan Watts en het meest indringend en helend door de vele
jaren heen de innerlijke reizen en de innerlijke
ontmoetingen in andere 'dimensies', 'werkelijkheden',
'werelden'.
NB
Als je nog meer wilt lezen over Lietje's manier van
werken klik dan op de knop Artikelen.
Onder de knop Links,
Boeken, Films vind je verschillende
links. Maar ik heb deze pagina al een tijd niet bijgehouden...